‘Een stomende kus in de kantoorlift’

  • 1038
  •  8
  • 2 min
  • 27 apr 2017
'Een stomende kus in de kantoorlift' 2

‘Een stomende kus in de kantoorlift’

  • 1038
  •  8
  • 2 min
  • 27 apr 2017

Hollywood houdt van goede liftscènes. Of het nu gaat om een robbertje vechten, een betekenisvolle uitwisseling van blikken óf een vurige seksscène: de kleine ruimte en gedwongen intimiteit is dé perfecte plek om het beste, danwel het slechtste in de mens naar boven te halen. Afhankelijk van jouw filmvoorkeur en of je nu behoort tot generatie X, Y of Z: de liftscènes uit ‘Willy Wonka & The Chocolate Factory’, ‘The Hunger Games’, ‘You’ve Got Mail’ of ‘Cabin In The Woods’ staan je waarschijnlijk in het geheugen gegrift.

In ons dagelijkse leven is de lift helaas – of wellicht juist gelukkig – wat minder adembenemend en memorabel. Zeker als het de kantoorlift betreft. De kantoorlift is primair functioneel. Lift kantoor werk gebouw beheer facilitiesBrengt ons van beneden naar boven, of van boven naar beneden. En voorkomt daarmee dat we hijgend en met zweet op de bovenlip onze flexibele, doch uiteindelijk toch wel erg vaste werkplek, tussen onze collega’s op de kantoortuin innemen. Want voor echt anders werken is soms nog best wat extra inspiratie noodzakelijk.

Knoflookgarnalen

De kantoorlift is wat mij betreft bovenal een ongemakkelijke plek. Waarin je – met een beetje pech – je zorgvuldig beschermde persoonlijke ruimte van 45 tot 120 centimeter moet prijsgeven. Waar goede, maar zéker ook minder goede collega’s, onverwachts – haast intimiderend – op je bovenlip staan. En je gratis, voor niets en ongewild laten meegenieten van de Thaise knoflookgarnalen of het frietje Kapsalon van de dag daarvoor. Of van die paar haastige sigaret hijsjes die ze zojuist stiekem voor het pand hebben genomen. Terwijl jij nét zelf na 25 jaar gestopt bent en serieus vindt dat roken alleen voor losers, en ‘zóóóó ontzettend witte sokken in sandalen’ is.

Hoeist?

Maar onbehaaglijk is die kantoorlift vooral omdat mensen niet veel zeggen. Als ze in die lift staan. Ze kijken omhoog. Of omlaag. Ontwijken ogen. Vaak doodse stilte, amper een zucht. Hooguit onderbroken met een “Goedemorgen” of een “Werk ze”. De extroverte durfal, die met het juiste been uit bed is gestapt, spreekt soms nog iemand aan met “Hoeist?” Maar voordat je het weet komt de lift al tot stilstand, gaan de deuren open en blijft die vraag onbeantwoord. Wat nou net precies de bedoeling was…

Het begrip ‘elevator pitch’ – dat zijn oorsprong vindt in de beginjaren van durfkapitalisten, waarin kandidaten 60 seconden presentatietijd kregen om de kapitalisten te overtuigen – is dan ook héél duidelijk niet in Nederland verzonnen. Én niet meer dan een sympathieke metafoor. Want om mensen krachtig te overtuigen van je toegevoegde waarde heb je toch écht minimaal de 58 verdiepingen van de Trump Tower in Manhattan nodig. Maar idealiter een lift trip in de hoogste wolkenkrabber van de wereld: de Burj Khalifa in Dubai. Dan krijg je met 162 verdiepingen alle tijd van de wereld.

De kans dat je bovendien álleen in die kantoorlift staat, met éxact die juiste stakeholder is in de praktijk ook slechts ‘wishful thinking’… Net zoals de stomende kus met die ene aantrekkelijke collega. Helaas ook alleen dankzij Hollywood worden die dromen waargemaakt.


Wouter Aarts

Wouter Aarts (auteur) Specialist in ICT en Samenwerken. Ik laat graag zien hoe je met nieuwe technologieën op een andere manier kunt (samen)werken. Volg mij op LinkedIn en blijf op de hoogte van de laatste ontwikkelingen op het gebied van samenwerken.  

Kennisbank